ενιπλήσσω

ἐνιπλήσσω (Α) (επικ. τ. τού ἐμπλήσσω)

1. πέφτω μέσα, εμπίπτω («καὶ τάφρῳ ἐνιπλήξωμεν ὀρυκτῇ» — και πέσουμε μέσα στη σκαμμένη τάφρο, Ομ. Ιλ.)

2. πλήττω, χτυπώ

3. επιτίθεμαι, εφορμώ

4. (κατά τον Ησύχ.) «ενιπλήξαντες, ενιπληξάμενοι

εμπελάσαντες, πλησιάσαντες».